جان‌نثاریِ عزیز

قاسم طوسی، آذر ۹۷

جان‌نثاریِ عزیز

تو بزرگی‌‌،          نه که با هدیه‌ی من

تو عزیزی،         نه که با گریه‌ی من

رفتن تو،           به خدا پیوستن

موندن من،        به عبث دل بستن

حرف من،          حرفای از خود راضی‌ست

حرف از آدم‌های     اسباب بازی‌ست

تازه می‌رفت،        دل آروم بگیره

بختک          جهل و شب شوم بمیره

مصطفی،        منبریِ اهل صفا

چرا رفتی     که بمونم  دو هوا؟

غم تو،          دردای برگیجون بود

غصه‌هات،    زلزله‌ی پنهون بود

برگیجون،         مثل تو کمتر دیده

هر که می‌فهمه،    دلش لرزیده

برگیجون         خیلی به‌تو مدیونه

لواسون،           قدرتو کم می‌دونه

لواسون،         دل‌های بی‌درد داره

برگیجون،         بی تو عقب‌گرد داره

جان‌نثاری،       تو بلند پروازی

نه به آدم،          به‌خدا می‌نازی

مصطفی،         هر چه بد و خوبی من

تو ببخشا          به‌دل چوبی من

شک ندارم        همه را سوزوندی

رفتی و             فاتحه‌ی من خوندی

…………………….. با ارادتی خالصانه

قاسم طوسی